La questione del residuo e del nuovo di cui abbiamo discusso -- e cioè del fatto che ogni periodo della storia è composto di elementi residui delle culture passate, e elementi nuovi che in futuro si svilupperanno appieno -- è una lente potentissima. E solo lo studio della storia rende possibile la distinzione, se è possibile farne una. [..]. Poi possiamo guardare considerare elementi meno familiari del nostro tempo, come il comunismo delle terre in Cina, e dire: "Forse queste nuove idee si attueranno appieno in futuro, sembrano positive. Mi batterò perché si realizzino. []" Tuttavia ci potrebbero essere elementi residui che si sono sempre dimostrati buoni e che bisognerà mantenere. Quindi, come potete vedere, non è semplicemente una questione di "tutto quello che è vecchio è negativo, tutto quello che è nuovo è positivo". Bisogna fare delle distinzioni. Più saremo in grado di capire, più saremo in grado di distinguere.
— Gli anni del riso e del sale de Kim Stanley Robinson, Kim Stanley Robinson, Barbara Corda, kaj 1 alia (Paĝo 591)
EO: La demando de la restaĵo kaj de la novaĵo kiun ni diskutis - t.e., ke ĉiu periodo de historio konsistas el restaj elementoj de pasintaj kulturoj, kaj novaj elementoj kiuj evoluos plene en la estonteco - estas tre potenca lenso. Kaj nur la studo de historio ebligas distingi, se iel eblas. [..]. Tiam ni povas rigardi malpli konatajn elementojn de nia tempo, kiel ekzemple komunismo de teroj en Ĉinio, kaj diri: "Eble tiuj novaj ideoj estos plene efektivigitaj en la estonteco, ili ŝajnas pozitivaj. Mi batalos por ili." Tamen, povas ekzisti restaj elementoj kiuj ĉiam pruvis esti bonaj kaj tio devas esti konservitaj. Tiel, kiel vi povas vidi, tio ne simple estas ideo tiel: "antikva malnovo estas negativa, ĉio nova estas pozitiva". Oni devas disting. Ju pli ni povas kompreni, des pli ni povas distingi.