Esperantisto, sed... honeste mi pli ofte legas librojn itale.
Ĉi tiu ligilo malfermiĝos en nova fenestro
33%-e kompleta! Pare legis 4 el 12 libroj.
Sul filo del tempo è la storia di Connie Ramos, una chicana di mezz'età che …
Ah, ma senza di te con cui discutere giorno e notte il cervello mi diventerà una medusa.[...] Chi mi guiderà in politica, chi mi darà da pensare?"
— Sul filo del tempo de Marge Piercy (Paĝo 251)
EO: Ah, sed sen vi por diskuti tage kaj nokte mia cerbo fariĝos meduzo. Kiu gvidos min en politiko, kiu donos al mi ion por pensi?
"Coloro che hanno preso la decisione di torturare gli uomini, di condurli sino alla follia …
Mi sentii come se mi trovassi nel posto sbagliato; di fronte a persone estranee, barbute, con teste pelate e pancette, che avevano preso il posto dei volti giovanili e dei corpi snelli e agili, che la mia memoria aveva archiviato 20 anni prima. Era questo il gagliardo esercito di rivoluzionari che aveva dato scacco alla dittatura? Erano questi gli eroici giovani che avevano resistito a uno dei più atroci regimi carcerari della storia? Era possibile che la presbiopia e la cellulite avessero vinto la battaglia che non riuscirono a vincere gli aguzzini del regime?
— Grand Hotel Coronda de Collettivo El Periscopio (Paĝo 38)
EO: Mi sentis kvazaŭ mi estus en la malĝusta loko; antaŭ fremduloj, barbaj, kun kalvaj kapoj kaj diketaj ventroj, kiuj prenis la lokon de junecaj vizaĝoj kaj sveltaj kaj facilmovaj korpoj, kiujn mia memoro stokis 20 jarojn pli frue. Ĉu tio estis la brava armeo de revoluciuloj, kiu ŝakigis la diktaturon? Ĉu tiuj estis la heroaj junaj viroj kiuj eltenis unu el la plej abomenaj prizonregistaroj en historio? Estis eble ke presbiopo kaj celulito gajnis la batalon kiun la turmentantoj de la reĝimo ne povis venki?
Mi ŝatas la ironion de tiu libro, tiel ĝi ne tro estas retorika rakonto.
"Coloro che hanno preso la decisione di torturare gli uomini, di condurli sino alla follia …
Legante librojn kiuj priskribas mondojn bildigitaj de verkistoj, mi volas ankaŭ legi libron kiu montras veran lukton kontra}u subpremo de homoj kiuj en sia vivagado imagas pli justan mondon.
Sul filo del tempo è la storia di Connie Ramos, una chicana di mezz'età che …
La gente ha creato nuovi sindacati e associazioni, ha eliminato rendite e profitti, s'è rifiutata di andare in guerra, ha scritto, ha parlato, s'è educata ed ha educato.
— Sul filo del tempo de Marge Piercy (Paĝo 220)
EO: Homoj kreis novajn sindikatojn kaj unuiĝojn, eliminis rentojn kaj profitojn, rifuzis iri al milito, skribis, parolis, edukiĝis kaj edukis.
Mi ŝatas ke tiu ĉi libro provas priskribi kaj imagebligi dezireblan estontan mondon, kiun oni povas naski el la nuna mondo.
The Years of Rice and Salt is an alternate history novel by American science fiction …
La questione del residuo e del nuovo di cui abbiamo discusso -- e cioè del fatto che ogni periodo della storia è composto di elementi residui delle culture passate, e elementi nuovi che in futuro si svilupperanno appieno -- è una lente potentissima. E solo lo studio della storia rende possibile la distinzione, se è possibile farne una. [..]. Poi possiamo guardare considerare elementi meno familiari del nostro tempo, come il comunismo delle terre in Cina, e dire: "Forse queste nuove idee si attueranno appieno in futuro, sembrano positive. Mi batterò perché si realizzino. []" Tuttavia ci potrebbero essere elementi residui che si sono sempre dimostrati buoni e che bisognerà mantenere. Quindi, come potete vedere, non è semplicemente una questione di "tutto quello che è vecchio è negativo, tutto quello che è nuovo è positivo". Bisogna fare delle distinzioni. Più saremo in grado di capire, più saremo in grado di distinguere.
— Gli anni del riso e del sale de Kim Stanley Robinson, Kim Stanley Robinson, Barbara Corda, kaj 1 alia (Paĝo 591)
EO: La demando de la restaĵo kaj de la novaĵo kiun ni diskutis - t.e., ke ĉiu periodo de historio konsistas el restaj elementoj de pasintaj kulturoj, kaj novaj elementoj kiuj evoluos plene en la estonteco - estas tre potenca lenso. Kaj nur la studo de historio ebligas distingi, se iel eblas. [..]. Tiam ni povas rigardi malpli konatajn elementojn de nia tempo, kiel ekzemple komunismo de teroj en Ĉinio, kaj diri: "Eble tiuj novaj ideoj estos plene efektivigitaj en la estonteco, ili ŝajnas pozitivaj. Mi batalos por ili." Tamen, povas ekzisti restaj elementoj kiuj ĉiam pruvis esti bonaj kaj tio devas esti konservitaj. Tiel, kiel vi povas vidi, tio ne simple estas ideo tiel: "antikva malnovo estas negativa, ĉio nova estas pozitiva". Oni devas disting. Ju pli ni povas kompreni, des pli ni povas distingi.
The Years of Rice and Salt is an alternate history novel by American science fiction …
[..]. che quello che sentivo, camminando tra quelle persone come se fossero cani, era un veleno che non avrebbe mai smesso di trasmettersi tra gli uomini che possiedono le armi. Finché tutte le persone come [nome], che vivono in pace senza armi, non moriranno per mano nostra. E allora resteranno solo uomini con le armi, e si uccideranno l'un l'altro, senza avere il tempo di sperare che a loro non succeda. E andrà avanti così finché il mondo intero non scomparirà e cadremo tutti in questo regno dei preta e poi all'inferno. Quindi non ha importanza quello che fai, non importa che tu sia stato efficiente, te lo devo dire, Bai, per questa tua tendenza all'ingenuità, alla semplicità, a essere debole, infantile e inutile...
— Gli anni del riso e del sale de Kim Stanley Robinson, Kim Stanley Robinson, Barbara Corda, kaj 1 alia (Paĝo 465)
EO: "[...] ke tio kion mi sentis, marŝante inter tiuj homoj kvazaŭ ili estus hundoj, estis veneno kiu neniam ĉesus disvastiĝi inter la homoj kiuj posedas armilojn. Ĝis kiam homoj kiel [nomo], kiuj vivas en paco sen armiloj, mortas pro niaj manoj. Kaj tiam nur homoj kun pafiloj restos, kaj ili mortigos reciproke, sen havi tempon esperi ke tio al ili ne okazos. Kaj tio daŭros ĝis la tuta mondo malaperos kaj ni ĉiuj falos en tiun regnon de pretoj kaj poste en inferon. Tiel tute ne gravas tio kion vi faras, ne gravas ke vi estis efika, mi devas diri al vi, Bai, pro via emo por naiveco, simpleco, esti malforta, infaneca kaj senutila..."
Sul filo del tempo è la storia di Connie Ramos, una chicana di mezz'età che …
Mi forgesis noti ke mi komencis legi ĉi tiun libron. Ĝi plaĉegas al mi, pro tio mi malrapide legas ĝin, mi ne volus ke ĝi finiĝus.
Septembron 1940, kvar junuloj malkovris la faman groton de Lascaux.
Laŭ la rekta atesto kaj …
Mi trovis ĝin ĉe la libroservo de la SAT-kongreso in Oporto! Finfine mi eblos legi ĝin! 😃
Tiu ĉi libro estas la frukto de multaj jaroj da klopodado por klarigi la esencajn …
Mi baldaŭ iros al Esperanta kongreso. Do mi kunportos libreton por legi! Tiu libreto ne estas facila, sed verŝajne ĝi estos tre interesa!
The Years of Rice and Salt is an alternate history novel by American science fiction …
Mi vidis la afiŝon de @breadandcircuses@climatejustice.social kaj tuj demandis al mia biblioteko ke ili trovu tiun libron por mi. climatejustice.social/@breadandcircuses/112830504818009203 Nun mi havas ĝin kaj legos ĝin.
L’avventura spirituale di una diaspora e un ritorno, e di un definitivo spaesamento. Un viaggio …
Noi pronunziavamo le parole inglesi come fossero parole arabe, non eravamo capaci di pronunziare tre consonanti di seguito. […] Ai miei tempi l'inglese era la chiave dell'avvenire; senza quello nessuno arrivava a niente
— La stagione della migrazione a Nord de Tayyib Salih (Paĝo 59)
EO: "Ni elparolis la anglajn vortojn tiel kiel arabaj vortoj, ni ne povis elparoli tri konsonantojn en vico. […] Tiam, la angla estis la ŝlosilo al la estonteco; sen tio neniu venis al io ajn"
Ankaŭ Esperanto havas vortojn kun tri aŭ eĉ pli konsonantojn en vico. Me devus ĉesi uzi la vorton "instrui", ekzemple, kaj uzi pli la verbon "lernigi" :-)
Breve e sorprendente romanzo comico dell’autore sudanese di La stagione della migrazione a Nord, uno …
Mi prenis tiun malpezan libreton el urba biblioteko. Mi pensas ke mi povus legi ĝin tre rapide...
Death with Interruptions, published in Britain as Death at Intervals (Portuguese: As Intermitências da Morte), …
...gli era venuto in mente di dire che il suo ritratto, se davvero fosse esistito in musica, non lo avrebbero certo trovato in nessuna composizione per violoncello, ma in un brevissimo studio di chopin, opera venticinque, numero nove, in sol bemolle maggiore. Gli avevano chiesto perché e lui aveva risposto che non riusciva a vedersi in neint'altro che fosse stato scritto in uno spartito e che quella gli sembrava la migliore delle ragioni. E che in cinquantotto secondi chopin aveva detto tutto quanto si sarebbe potuto dire di una persona che non poteva aver conosciuto. […]quello che impressionava[…] era il fatto che le era parso di sentire in quei cinquantotto secondi di musica una trasposizione ritmica e melodica di ogni e qualsivoglia vita umana, normale o straordinaria, per la sua tragica brevità, per la sua intensità disperata, e anche per via di quell'accordo finale che era come un punto di sospensione lasciato nell'aria, nel vago, da qualche parte, come se, irrimediabilmente, fosse rimasto ancora qualcosa da dire.
— Le intermittenze della morte de José Saramago (Paĝo 166 - 168)
EO: "Envenis al li diri ke lia portreto, se ĝi vere ekzistis en muziko, certe oni trovas en neniu verko por violonĉelo, sed en mallongega studo de chopin, opero dudek kvin, numero naŭ, en maĵora bemola G. Oni demandis lin kial kaj li respondis ke li ne povas vidi sin en iu alia skribita en partituro kaj ke ĝi ŝajnas al li la plej bonan kialon. Kaj ke en kvindek ok sekundoj chopin diris ĉion, tion ke oni povas diri pri persono kiun li ne povis koni. […] tio kio estis impona [ ... ] estis la fakto ke al ŝi ŝajnis aŭdi en tiuj kvindek ok sekundoj da muziko ritman kaj melodian transponon de ĉiu homa vivo, normala aŭ speciala, pro ties tragedia koncizeco, pro ties malespera intenseco, kaj ankaŭ pro tiu fina akordo kiu estis kiel punkto de suspendo forlasita en la aeron, en svagejon, ien , kvazaŭ, …
EO: "Envenis al li diri ke lia portreto, se ĝi vere ekzistis en muziko, certe oni trovas en neniu verko por violonĉelo, sed en mallongega studo de chopin, opero dudek kvin, numero naŭ, en maĵora bemola G. Oni demandis lin kial kaj li respondis ke li ne povas vidi sin en iu alia skribita en partituro kaj ke ĝi ŝajnas al li la plej bonan kialon. Kaj ke en kvindek ok sekundoj chopin diris ĉion, tion ke oni povas diri pri persono kiun li ne povis koni. […] tio kio estis impona [ ... ] estis la fakto ke al ŝi ŝajnis aŭdi en tiuj kvindek ok sekundoj da muziko ritman kaj melodian transponon de ĉiu homa vivo, normala aŭ speciala, pro ties tragedia koncizeco, pro ties malespera intenseco, kaj ankaŭ pro tiu fina akordo kiu estis kiel punkto de suspendo forlasita en la aeron, en svagejon, ien , kvazaŭ, neeviteble, io restis dirinda."
Mi ŝatas verkojn kiu citas aliajn verkojn. Ĉi tie oni ankaŭ trovas interesan priskribon... Mi aŭskultos tiujn 58 sekundojn
Mi ne certas pri la sepa principo, jen oni uzas tion, jen oni uzas la malon.
Unu flanke oni diras ke se pli malamikoj ol amikoj mortas, do tio signifas ke la milito estas pli malbona por la malamikoj ol por la amikoj, do la amikoj devas subteni la militon.
Aliflanke oni diras ke se pli amikoj ol malamikoj mortas, do tio signifas ke la malamikoj estas pli kruelaj ol la amikoj, do la amikoj devas subteni tiun militon kontraŭ la malamikoj.
Ĉiuokaze, laŭ la propagando, milito estas subteninda. @kallekn @Tjeri
Sul filo del tempo è la storia di Connie Ramos, una chicana di mezz'età che …
Tiu ĉi libro promesas priskribi pri dezirebla estonta mondo. Eble iomete ĝi komencas.
