Profilo

EO: "Envenis al li diri ke lia portreto, se ĝi vere ekzistis en muziko, certe oni trovas en neniu verko por violonĉelo, sed en mallongega studo de chopin, opero dudek kvin, numero naŭ, en maĵora bemola G. Oni demandis lin kial kaj li respondis ke li ne povas vidi sin en iu alia skribita en partituro kaj ke ĝi ŝajnas al li la plej bonan kialon. Kaj ke en kvindek ok sekundoj chopin diris ĉion, tion ke oni povas diri pri persono kiun li ne povis koni. […] tio kio estis impona [ ... ] estis la fakto ke al ŝi ŝajnis aŭdi en tiuj kvindek ok sekundoj da muziko ritman kaj melodian transponon de ĉiu homa vivo, normala aŭ speciala, pro ties tragedia koncizeco, pro ties malespera intenseco, kaj ankaŭ pro tiu fina akordo kiu estis kiel punkto de suspendo forlasita en la aeron, en svagejon, ien , kvazaŭ, neeviteble, io restis dirinda."

Mi ŝatas verkojn kiu citas aliajn verkojn. Ĉi tie oni ankaŭ trovas interesan priskribon... Mi aŭskultos tiujn 58 sekundojn

Mi supozas, ke la tradukintoj scias la francan multe pli bone ol mi. Tamen ...

Ĉiuj ekzemploj venas el la unuaj kelkaj paĝoj de la libro, ĉar nur tiujn paĝojn mi legis ĝis nun.

Eble oni tamen gratulu la tradukintojn, ke ili fintradukis tiel longan kaj malfacilan tekston.

Ekzemplo 1:

Ĉi tie la tradukintoj supozis, ke la «civiluloj» estas subjekto de «refermis», sed mi supozus alie:

Mondial: La civiluloj kaŝe refermis la pordon malantaŭ ni. (p. 11)

Originalo: Ils avaient refermé la porte en douce derrière nous les civils.

Mia supozo: Ili jam kaŝe fermis la pordon malantaŭ ni civiluloj.

(Guglo: Ili trankvile fermis la pordon malantaŭ ni civiluloj.)

Ekzemplo 2:

Ĉi tie, male, la tradukintoj supozis, ke la «ĉevaloj» estas objekto de «voki», sed mi supozus ilin subjekto:

Mondial: Ili ŝajnis troti ĝis la ĉielo, voki ĉiujn ĉevalojn kiuj troviĝas sur la tero, por ke ni estu disbuĉataj. (p. 23)

Originalo: Ils avaient l’air de trotter jusqu’au ciel, d’appeler tout ce qu’il y avait sur la terre les chevaux, pour nous faire massacrer.

Mia supozo: Ili ŝajnis troti ĝis la ĉielo, la ĉevaloj, vokante ĉion, kio troviĝas sur la tero, por nin buĉigi.

(Guglo: Ili ŝajnis troti supren al la ĉielo, vokante ĉion, kio estis sur la tero ĉevaloj, por ke ni buĉu nin.)

Ekzemplo 3:

Ĉi tie ŝajnas, ke la tradukintoj ellasis kelkajn vortojn, inkluzive de la grava vorto «ne»:

Mondial: Kiam oni estos ĉe la rando de l’ truo oni devos forgesi, endos ĉion rakonti sen ŝanĝi unu vorton el tio plej malica kion oni vidis ĉe homoj kaj elŝalti la animon kaj malsupreniri. (p. 22)

Originalo: Quand on sera au bord du trou faudra pas faire les malins nous autres, mais faudra pas oublier non plus, faudra raconter tout sans changer un mot, des ce qu’on a vu de plus vicieux chez les hommes et puis poser sa chique et puis descendre.

Mia supozo: Kiam ni staros sur la rando de la truo, ni ne saĝumu, sed ni ankaŭ ne forgesu, ni rakontu ĉion, sen ŝanĝi unu vorton, pri ĉio malvirta, kion ni vidis ĉe la homoj, kaj poste ni silentu kaj poste malsupreniru.

(Guglo: Kiam ni estos sur la rando de la truo, ni ne devos esti inteligentaj la ceteraj, sed ankaŭ ni ne devas forgesi, ni devos ĉion rakonti sen ŝanĝi eĉ unu vorton, la plej malbonajn aferojn, kiujn ni vidis ĉe viroj, kaj poste demetis vian kid kaj poste malsupreniru.)

Essendo il tasso di fecondità in calo a livello globale, riceviamo sempre più notizie riguardo alle soluzioni che vengono proposte per ovviare al problema. Ci si potrebbe aspettare che Paesi diversi e culture diverse optino per approcci molto diversi, invece la musica che si sente suonare è sempre la stessa: bisogna tornare alla famiglia tradizionale e alla madre angelo del focolare. Un approccio che funziona così bene che, per esempio, in Corea del Sud è nato il movimento delle 4B, le cui militanti rifiutano il matrimonio eterosessuale, di fare figliə, di avere relazioni romantiche e sessuali con uomini.

Lina Meruane in questo pamphlet ribadisce l’ovvio: la mistica della maternità continua a essere usata contro le donne per indurle a fare figliə, per mettere loro pressione se ancora non ne hanno o, peggio ancora, non ne vogliono. Invece di capire le motivazioni di un fenomeno che, in quanto globale, ha sicuramente delle cause macroscopiche che non possono essere interamente attribuite a questioni economiche, perdiamo tempo a cercare di applicare un modello che appartiene a una società che non è più la nostra. E senza dimenticare che lasciamo affogare un sacco di persone – di giovani e bambinə – nel Mediterraneo perché la nostra popolazione invecchia ma è evidentemente molto schizzinosa sulle nuove generazioni.

Contro i figli ci ricorda polemicamente come ogni cosa che non vada – soprattutto se riguarda in qualche modo la sfera familiare – sia colpa delle donne che non si comportano come dovrebbero. Poco importa che lamentino mancanza di supporto, denuncino tendenze reazionarie e facciano notare che anche la scelta di diventare madri è soggetta a pentimento, al pari di qualunque altra scelta nella vita: ci sarà sempre un coro pronto a sovrastare ogni obiezione e lamentela al suon di la maternità è così meravigliosa che anche la merda di tuə figliə avrà un odore delizioso.

In quanto pamphlet, Contro i figli vuole solo provocare e ci riesce piuttosto bene. Peccato che, proprio nel momento in cui ho visto provocate le mie idee, sia finito, lasciandomi con un palmo di naso. Ma rifletterò sul concetto dell’impero deə figliə, cioè l’idea che siano diventatə tanto dominanti da spadroneggiare sui genitori. Nella mia esperienza non è così – lo vedo accadere, certo, ma più come possibilità e cattiva educazione che come tendenza – ma magari sbaglio io. Presterò maggiore attenzione.