En la unua libro (ĉi tie mi celas la unuan el la ses) kantado ŝajnas la ĉefa maniero sorĉadi. Aŭ, pli precize, sorĉado kaj kantado ŝajnas la samo. Elfoj, la salikulo, dolmenuloj, kaj, kompreneble, Tom, kantas ĉar tio estas ilia naturo, kaj ilia naturo estas magia. Ilia kanto estas sorĉo per si mem. En la mondo, kiu estis kreita per kanto, tio certe sencas.

Pasis multe da tempo ekde mi legis la tuton lastafoje, sed se mi ne fuŝmemoras, tio ne daŭros en la postaj libroj, ĉu? Mi ne memoras, ke orkoj havu militan ĥoron aŭ ke Gandalfo batalu kontraŭ Sarumano repe. Kia domaĝo, kiom da perditaj oportunoj!