Mi ne tiom multe legas en esperanto, sed eble mi komentos esperante pri neesperantaj libroj. 😀
El neesperantaj fontoj, ĉiuj citaĵoj estas en mia traduko, se ne estas indikite alie.
Ĉi tiu ligilo malfermiĝos en nova fenestro
@persikoreplum “He has already had one or two little wives, but Louisa Biron is his favourite, a pretty little girl of five years of age.” (la emfazo estas el la originalo)
Do jen, la originalo ne estas pli helpa, estus ja bone scii aĝon de la edzeto 😃
La tuta serio “Malazan Book of the Fallen” (libroj 1–10)
Inter la trovitaj rekordaĵoj, post ke la lingvo estis malĉifrita — kaj jen enrepreno, kiu per si mem meritus longan monologon, sed vidante vin ĉiujn moviĝi malkviete en viaj seloj kiel senpaciencaj infanoj, mi preterlasos la rakonton.
— The Complete Malazan Book of the Fallen de Steven Erikson (20%)
Ĉuuu?! JA RAKONTU AL MI KIEL LA LINGVO ESTIS MALĈIFRITA!! Vi tute rajtas dediĉi apartan volumon al tiu rakonto!
La tuta serio “Malazan Book of the Fallen” (libroj 1–10)
Averto pri enhavo Shtonjo trovas sekvindan dion
‘[…] Unu momenton K’ĉajn Ĉe’Male ĵetadis min tra la ĉirkaŭo, la sekvan mi vekiĝis… ie alie… kun enorma fantoma lupo staranta super mi. Kaj mi sciis – mi sciis tuj, Grumblo, ke nenio pasos past tiun lupon. Ĝi staris gardante… min.’ ‘Ĉu ia servanto de la Plifrua Dio?’ ‘Ne, li havas neniajn servantojn. Kion li havas estas amikoj. Mi ne scias pri vi, sed sciante tion – kompreninte ĝin, kiel mi faris kun tiu lupego – nu, dio, kiu trovas amikojn anstataŭ sencerbajn kultantojn… damne, mi estas lia, Grumblo, korpe kaj anime. Kaj mi batalos por li, ĉar mi scias, ke li batalos por mi. Teruraj Plifruaj Dioj, ba! Mi elektus ĝin prefere al tiuj mordminacaj kverelantaj stultuloj kun iliaj temploj kaj kofroj kaj ritoj je ajna tago.’
— The Complete Malazan Book of the Fallen de Steven Erikson (19%)
Ŝajne la retejo ne permesas unikodon en enhavavertoj 😱
Mia lango stumblas ĉiufoje, kiam mi provas prononci “Filikĉjo”, kaj mi estas slavo, malfacile timigita de plurkonsonantaĵoj! Kara Zamĉjo, ĉu vi certas, ke tiu via -ĉj- vere estas karesa sufikso?
En la unua libro (ĉi tie mi celas la unuan el la ses) kantado ŝajnas la ĉefa maniero sorĉadi. Aŭ, pli precize, sorĉado kaj kantado ŝajnas la samo. Elfoj, la salikulo, dolmenuloj, kaj, kompreneble, Tom, kantas ĉar tio estas ilia naturo, kaj ilia naturo estas magia. Ilia kanto estas sorĉo per si mem. En la mondo, kiu estis kreita per kanto, tio certe sencas.
Pasis multe da tempo ekde mi legis la tuton lastafoje, sed se mi ne fuŝmemoras, tio ne daŭros en la postaj libroj, ĉu? Mi ne memoras, ke orkoj havu militan ĥoron aŭ ke Gandalfo batalu kontraŭ Sarumano repe. Kia domaĝo, kiom da perditaj oportunoj!
Eĉ en la Provinco estis aŭdita onidiro pri la dolmenuloj de la Dolmenejoj trans la Arbaro.
— La Kunularo de l' Ringo de J.R.R. Tolkien (Paĝo 160)
Interese. Unu el la vortoj, pri kies traduko mi scivolis, estis wight. En moderna fantasto ĝi fariĝis aparta speco de malmortulo, kaj mi memoras, ke tio enmodiĝis danke al Tolkien, do mi ja scivolis, kiun vorton Auld elektos por ĝi. Sed jen, ĉe Tolkien estas ne wight sed barrow-wight. “Dolmenulo” perfekte sencas por traduki tion, ĉar originale wight signifas ion kiel “(est)aĵo”.
Bona traduko, sendube, sed per si mem ne tre helpa por distingi inter, ekzemple, wight kaj revenant en ia videoludo.
Mia vojaĝo tra la malnova arbaro preskaŭ same malfacilas kiel tiu de la hobitoj. Tro multe da vortoj, kiuj signifas iajn... arbaraĵojn. Duono da ili diras nenion al mi eĉ post konsulti vortarojn.
“Ŝiaj longaj flavaj haroj ondiĝis laŭ ŝiaj ŝultroj, ŝia robo estis verda, verda kiel junaj karikoj, trastriita de arĝento kiel roseroj, kaj ŝia zono estis el oro, formita kiel ĉeno da iridoj enkrustitaj de l’ palbluaj okuloj de miozotoj. ”
Tio belas. Verŝajne. Nu, miozotojn mi konas. Mi ne memoris la esperantan nomon, sed almenaŭ mi vidis la florojn. Iridoj... nu, mi konas la vorton, mi ne certas, ĉu mi rekonus la floron mem, se ni renkontiĝus en savaĝejo. Kaj pri kariko mia vortaro sciigas min, ke ruse tio estas “карика”. Dankon, kara vortaro, tio estis tre utila.
Mi ne devus prifajfi lecionojn pri biologio en lernejo, ĉu?
La tuta serio “Malazan Book of the Fallen” (libroj 1–10)
Parenceco estas pli grava, ol vi povus pensi. Sangokonektitaj vivoj estas la reto, kiu subtenas ĉiun el ni. Ili kunformas ion, laŭ kio vivo supreniras, de ĵusnaskito al infano, de infano al adoleskaĝo. Sen tiaj viv-fortoj, oni velkas kaj mortas. Esti sola signifas esti malsana, Militestro, ne nur spirite, sed ankaŭ fizike.
— The Complete Malazan Book of the Fallen de Steven Erikson (16%)
Oni kantas pri ĉio ajn en tiu ĉi libro. Ne Holivudo devis ekranigi ĝin, sed Bolivudo.
Kiam ili komencis pretigi la manĝon, ili trovis, ke la elfoj plenigis iliajn botelojn per klara trinkaĵo de pale ora koloro: ĝi odoris je mielo farita el multaj floroj kaj estis mirinde freŝiga. Tre baldaŭ ili ridadis kaj fajfis pri la pluvo kaj pri la Nigraj Rajdantoj.
— La Kunularo de l' Ringo de J.R.R. Tolkien (Paĝo 115)
Ilialoke, mi estus iom pli singarda pri tiaj ĉi mirindaĵoj.
Andrej Volos, “Reveno al Panĝrudo”. Eldoneja priskribo: “Longa estas vojo el Buĥaro al Panĝrudo, speciale …
– Jes, – singarde kapjesis Rudaki’. – Domaĝe ja, sed laŭ la preceptoj de la Profeto ĉia bildo estas idolo. Kaj krome, tage de la lasta juĝo vivaĵoj elpentriĝos por postuli siajn animojn de tiuj, kiuj pentris ilin, kaj se la pentrinto ne sukcesos plenumi tion, li estas kondamnita bruli en infera flamo.
– Mi scias! – forsvinge gestis Nazr’. – Tiel ja estas. Kaj la kuzo de la Profeto, Abdalah ibn Abas, gardu Alaho lian nomon en eterna pureco, rekomendis bildigi vivulojn aŭ senigitajn de kapo, por ke ili ne ŝajnu vivaj, aŭ tiel, ke ili similu al floroj. Sed mi deziras vidi min nek senkapa, nek aspekte de kamomilo aŭ eĉ rozo.
— Возвращение в Панджруд de Andrej Germanovič Volos (31%)
Andrej Volos, “Reveno al Panĝrudo”. Eldoneja priskribo: “Longa estas vojo el Buĥaro al Panĝrudo, speciale …
– Mi bezonas monumenton, – sciigis la emiro, starigante la kalikon kaj levante al la poeto duonfermitajn okulojn. Se mi estus reĝo de Barato, mi ordonus fandi skulptaĵon el pura oro. Mi sidus surĉevale, levinte glavon. Vizaĝo mia estus timenda kaj regeca. Eble mi ordonus skulpti, ke hufoj de la ĉevalo tretas frakasitajn malamikojn. Por ke kaj filoj kaj nepoj kaj la plej distancaj posteuloj povus vidi: jen kia li estis, la granda emiro Nazr’ Samanido!.. Li silentis kelkan tempon, kaj poste dismetis la manojn: – Sed la afero, bedaŭrinde, tiel staras, ke, gloron al Alaho, ni estas islamanoj. – Laŭdon al li, la Plejsupra, – balbutis Balami’.
— Возвращение в Панджруд de Andrej Germanovič Volos (31%)
La tuta serio “Malazan Book of the Fallen” (libroj 1–10)
Post la dua libro mi pensis flankenmeti la serion por nedifinita tempo, sed la komenco de la tria scivoligis min kaj mi legis tri ĉapitrojn en unu vespero. Do, mi supozas, ke mi daŭrigu.
La tuta serio “Malazan Book of the Fallen” (libroj 1–10)
Averto pri enhavo Paran komence de la tria libro
Li ne estis tia, kia li estis antaŭe, kaj ĉi tiu nova aliiĝo al li ne plaĉis. Doloro mallumigis la mondon. Doloro mislokigis. Pro ĝi oniaj propraj karno kaj ostoj fariĝis domo de nekonatulo, el kiu nenia forkuro ŝajnis ebla.
— The Complete Malazan Book of the Fallen de Steven Erikson (15%)
La ulo ignoris tiun bonan konsilon.
La tuta serio “Malazan Book of the Fallen” (libroj 1–10)
Averto pri enhavo Paran dum prologo al la unua libro
“Atentu la lecionon tie, knabo.” “Kiun lecionon?” “Ĉiu decido, kiun vi faras, povas ŝanĝi la mondon. La plej bona vivo estas tia, kian la dioj ne rimarkas. Se vi volas vivi libere, knabo, vivu kviete.” “Mi volas esti soldato. Heroo.” “Vi superkreskos ĝin.”
La ulo ricevis bonan konsilon.