Recenzoj kaj komentoj

Post legi tiom da fastastaĵoj mi estas en sciencfikcema humoro nun. Tiu ĉi estas la dua parto de trilogio. Mi ne scias, ĉu la verkisto planas daŭrigi la serion post la trian libron aŭ ĉu li jam konsideras ĝin finita, sed, ĉiuokaze, mi estas ankoraŭ ĉe la dua. La unuan, Children of Time, mi legis iam pasintjare, kaj mi ĝenerale ŝatis ĝin, do mi daŭrigu...

Do mi paŭzas pri ĉi tiu, ĉar, nu, mi neniam atentis fini ĉiujn 10 librojn en unu sinsekvo.

Mia lango stumblas ĉiufoje, kiam mi provas prononci “Filikĉjo”, kaj mi estas slavo, malfacile timigita de plurkonsonantaĵoj! Kara Zamĉjo, ĉu vi certas, ke tiu via -ĉj- vere estas karesa sufikso?

En la unua libro (ĉi tie mi celas la unuan el la ses) kantado ŝajnas la ĉefa maniero sorĉadi. Aŭ, pli precize, sorĉado kaj kantado ŝajnas la samo. Elfoj, la salikulo, dolmenuloj, kaj, kompreneble, Tom, kantas ĉar tio estas ilia naturo, kaj ilia naturo estas magia. Ilia kanto estas sorĉo per si mem. En la mondo, kiu estis kreita per kanto, tio certe sencas.

Pasis multe da tempo ekde mi legis la tuton lastafoje, sed se mi ne fuŝmemoras, tio ne daŭros en la postaj libroj, ĉu? Mi ne memoras, ke orkoj havu militan ĥoron aŭ ke Gandalfo batalu kontraŭ Sarumano repe. Kia domaĝo, kiom da perditaj oportunoj!

Mia vojaĝo tra la malnova arbaro preskaŭ same malfacilas kiel tiu de la hobitoj. Tro multe da vortoj, kiuj signifas iajn... arbaraĵojn. Duono da ili diras nenion al mi eĉ post konsulti vortarojn.

“Ŝiaj longaj flavaj haroj ondiĝis laŭ ŝiaj ŝultroj, ŝia robo estis verda, verda kiel junaj karikoj, trastriita de arĝento kiel roseroj, kaj ŝia zono estis el oro, formita kiel ĉeno da iridoj enkrustitaj de l’ palbluaj okuloj de miozotoj. ”

Tio belas. Verŝajne. Nu, miozotojn mi konas. Mi ne memoris la esperantan nomon, sed almenaŭ mi vidis la florojn. Iridoj... nu, mi konas la vorton, mi ne certas, ĉu mi rekonus la floron mem, se ni renkontiĝus en savaĝejo. Kaj pri kariko mia vortaro sciigas min, ke ruse tio estas “карика”. Dankon, kara vortaro, tio estis tre utila.

Mi ne devus prifajfi lecionojn pri biologio en lernejo, ĉu?

Oni kantas pri ĉio ajn en tiu ĉi libro. Ne Holivudo devis ekranigi ĝin, sed Bolivudo.

Post la dua libro mi pensis flankenmeti la serion por nedifinita tempo, sed la komenco de la tria scivoligis min kaj mi legis tri ĉapitrojn en unu vespero. Do, mi supozas, ke mi daŭrigu.

“Sed tio, kompreneble, en la fino nur plikolerigis lian malvirtan parton — krom se tiu povus esti venkita.”

Kial is en “plikolerigis” kaj ne us? Ĝi konfuzas min. Ĉu preseraro?

La originalo estas “But that, of course, would only make the evil part of him angrier in the end – unless it could be conquered.”

“Mi eble forestos dum kelka tempo; sed mi revenos vidi vin, tiel baldaŭ kiel mi nur povos. Atendu min, kiam vi revidos min! ”

La lastan frazon mi ne komprenis sen rigardi la originalon. Ĝi ŝajnas iom tro laŭvorta traduko de “Expect me when you see me!”

Mi kontrolis tri rusajn tradukojn kaj el ili du simple ellasas tiun frazeton (jen kvalito!) kaj la tria uzas ion kiel “Atendu ke mi venos neatendite”. Nu, tiun lastan mi ŝatetas, ĝi sonas iom sorĉistece.

“... ŝi estis naŭdek-naŭ-jara, kaj skribis rismojn da bonaj konsiloj dum pli ol duonjarcento.”

“Rismo” estas en 1OA, ĉu serioze?! Kial iu pensis ĝin oficialiginda? Mi suspektas konspiron de eldonejaj kaj papervendejaj premgrupoj.

«La Retikul-Baginzoj malridetis, kaj scivolis, kion signifas “ricevas sian heredaĵon”»

Ha, mi ŝatas tiun “malridetis”.

Do mi heroe legis ĉiujn antaŭparolojn kaj enkondukojn, kiujn Tolkien, mi supozas, metis tie por fortimigi nesufiĉe paciencajn legantojn. Mi ne dubas, ke hobitoj inter ni adoregis la ĉapitretojn pri administrativa disdivado de Provinco, kaj, speciale, pri fumado de la malfalsa herbo; nek ke ili postulis ke ankaŭ la famaj genealogiaj libroj nepre estu aldonitaj kiel aparta enkonduka volumo. Bonŝance por la cetero de ni tio ne estis farita. Tamen por kontentigi la hobitojn iomete, Bertilo Wennergren tradukis la apendicon pri la provincaj analoj kaj tiu estis metita tuj post la enkondukoj, por oni ne venu al la ĉefa teksto tiel rapide.