– Mi bezonas monumenton, – sciigis la emiro, starigante la kalikon kaj levante al la poeto duonfermitajn okulojn. Se mi estus reĝo de Barato, mi ordonus fandi skulptaĵon el pura oro. Mi sidus surĉevale, levinte glavon. Vizaĝo mia estus timenda kaj regeca. Eble mi ordonus skulpti, ke hufoj de la ĉevalo tretas frakasitajn malamikojn. Por ke kaj filoj kaj nepoj kaj la plej distancaj posteuloj povus vidi: jen kia li estis, la granda emiro Nazr’ Samanido!.. Li silentis kelkan tempon, kaj poste dismetis la manojn: – Sed la afero, bedaŭrinde, tiel staras, ke, gloron al Alaho, ni estas islamanoj. – Laŭdon al li, la Plejsupra, – balbutis Balami’.

— Возвращение в Панджруд de Andrej Germanovič Volos (31%)