Sesdek ok

Iom hontinde, kvankam ĝi ne estis la unua libro de Sten Johansson, kiun mi aĉetis, ĝi ja estas la unua, kiun mi fine legis. Eĉ kun ĝuo! La romano traktas, kiel jam rimarkis pluraj recenzantoj antaŭ mi, la okazaĵojn en Francujo de la jaro 1968. Kaj kvankam komence mi celis skribi: “la eventoj de la romano okazas sur la fono de la manifestacioj de 1968”, post iom da pripenso mi ne juĝas tion ĝusta. Klare, eblas legi la libron el pluraj vidpunktoj, sed por mi ĝuste la politika pejzaĝo de Francujo, kaj precipe Parizo, en 1968, kaj ties komparo kun la situacio en Britujo kaj Svedujo, estas la ĉefa bildo, kiun pentras Johansson en la romano, kun personaj intrigoj kiel fono, aŭ eble nura preteksto. Kaj kiel bona bildo ĝi estas! Kvankam mia loĝetado en Parizo okazis pli ol kvindek jarojn post tiu priskribata en la libro, la vekitaj en mi rememoroj estis tre intenskoloraj. Same pri Londono, aperanta epizode, kies priskribo estas ne nur sufiĉe detala, sed ankaŭ tre akurata. Estas kelkaj aspektoj de la romano, kiuj ne tiom plaĉis al mi. Ĉefe temas pri la formo de kvazaŭletero, kiun ja klarigas (kaj eble ja pravigas) la lasta ĉapitro, sed laŭ mia sento ne rekompencas la ĝeniĝon pro ĝi okazintan. Mi trovis ankaŭ, ke la intrigo disvolviĝas kun iomete stranga kaj varianta rapido. Ĝenerale, etaj perloj troviĝas en la romano kaj tre plaĉis al mi la priskriboj kaj la ideoj de la aŭtoro, eĉ se la kombino de la tuto estis por mi malpli konvinka. Ĉu ĝi estas bona legaĵo? Sendube. Mi ĝuis ĝin plurflanke kaj mi certas, ke ĉiu trovos ion interesan por si mem en ĝi. Kaj kvankam mia takso ĉe Libroj.org ne estos la plej alta, mi jam antaŭĝojas elfosi la aĉetitajn antaŭ jaroj verkojn de Johansson por malkovri la ceterajn ideojn de tiu aŭtoro.

Mi tuj aĉetis la bitlibran version de ĉi tiu romano post la parolo de Sten Johansson dum la Literatura Maratono de Bobelarto. Mi voris la libron dum la sekvaj tagoj.

Same kiel la ĉefrolulo, mi estas eksterlandano loĝanta en Francio. 55 jaroj poste, oni ankoraŭ multe parolas pri la manifestacioj de majo 1968 do estis tre interese por mi lerni pli pri ili. Estis tre bone vidi ilin de la vidpunkto de normala homo kun la kunteksto de lia vivo en la socio de la epoko. La libro ne hezitas kritiki la klasismon, seksismon, rasismon kaj eĉ la kulturon de seksperforto en Francio kaj kiel tio rekte malfaciligas la vivojn de la roluloj en la rakonto. Bedaŭrinde oni konstatas ke Francio nur malmulte progresis ekde tiu epoko kaj tiuj problemoj ankoraŭ estas aktualaj hodiaŭ.

Krom la ĉefrolulo, la aliaj personoj en la rakonto ĉefe temas pli la virinoj kun kiuj la ĉefrolulo rilatas kaj amrilatas. Kvankam estas multe da seksumado en la libro, mi trovis ke la aŭtoro sukcese evitis fari tro da “vira rigardo” (male gaze), kaj la virinoj havas plenajn personecojn kun propraj opinioj. Ili ofte moketas la ĉefrolulon pro lia nekompreno kaj naiveco. Mi tamen trovis ke io ĝenis min pri la protagonisto. Li estas kvazaŭ tro perfekta. Kiam la virinoj ĉirkaŭ li havas problemojn, li iel tre kviete scias ekzakte kion fari kaj diri por savi ilin, kaj ili ne kontraŭas lian ĉioscian konsilemon. Li mem iel neniam bezonas helpon.

Mi volonte legus sekvon de la rakonto. La libro lasas multe da neresponditaj demandoj pri la okazaĵoj. Estus interese legi respondan rakonton de Ingrid aŭ sekvon faritan de la vidpunkto de Dani.