Mi ne estas elstara leganto, sed mi faras, kion mi povas. Mi kutime legas en kvar lingvoj (pola, Esperanto, franca, angla) kaj mi provas ĵongli ilin por neniam legi du aferojn en la sama lingvo sinsekve. Ne ĉiam mi sukcesas.
Mastodon: @tobkubis@esperanto.masto.host Pixelfed: @tobkubis@pixelfed.social Retejo: tkubisiowski.eu
Ĉi tiu ligilo malfermiĝos en nova fenestro
Swimming in the dark (Hardcover, 2020, Bloomsbury (UK), William Morrow (US))
Poland, 1980. Shy, anxious Ludwik has been sent along with the rest of his university class to an agricultural camp. …
Wielki węgierski sen Orbána.
17 września 2006 roku Węgrzy słyszą słynne słowa Ferenca Gyurcsánya, premiera kraju: „kłamaliśmy rano, kłamaliśmy wieczorem”. …
Odkryj, jak wyglądało polskie milenium: po co usuwaliśmy drabinki z basenów w Simsach, czy bracia …
Facile legebla libro pri la plej grandaj fenomenoj de la polaj populara kulturo, socio kaj politiko komence de la 21-a jarcento.
Plia romano kun historia fono de nia originala aŭtorino, kiu portas nin al la antikva …
Tiu ĉi romano fariĝas pli kaj pli bona kaj plezuriga laŭ ĉiu finlegita ĉapitro. Komence mi taksis la enajn monologojn de la ĉefprotagonisto iel tedaj, ĝene naivaj, kontraste malverŝajnaj al la historia epoko, sed laŭ la progreso de la intrigo mi tre ŝatas, kiel la antaŭaj pensoj kaj spertoj plene klarigas la postajn agojn. Des pli, ke la romiaj tempoj tute ne estas mia intereskampo, kio ĉiam iel staras kiel obstaklo inter mi kaj la “Löwensteinalo” (se uzi Piĉ-an vorton).
La romanon “Heart of Darkness” mi legis dufoje en la originala angla versio, sed mi neniam vere ŝatis ĝin. Ĉi-foje mi provas ĝin en kuraĝa traduko, kiun la tradukinto mem ne nomas traduko, sed poligo – eble la stilon de Jacek Dukaj mi ŝatos pli.
Humurplena satira romaneto (kun movada fono), en kiu "fikcio kaj realo koincidas".
Post la lasta epizodo de "Usone persone" mi sentis la neceson reveni al tiu ĉi moderna klasikaĵo.
Humurplena satira romaneto (kun movada fono), en kiu "fikcio kaj realo koincidas".
Unu stelo estas tro alta takso por tiu verko.
Mi pensas, ke la plej gravajn malsanojn de tiu romano jam diagnozis Sten Johanson en sia recenzo: www.literaturo.esperanto.net/roman/libr/murdesprec.html
Mi tamen ŝatus aldoni kelkajn problemojn, kiujn mi rimarkis. Temas ĉefe pri la malverŝajneco ne nur de la faktaj kio-oj, sed ankaŭ de la faktaj kiel-oj. Same kiel la intrigo sugestas, ke la aŭtoro neniam ĉeestis enketon pri murdo (kio ja estas bona afero), la dialogoj sugestas, ke li neniam babilis kun homoj. Liaj roluloj parolas pri ĉiutagaĵoj pli komplikece ol profesoroj pri Ŝekspiro en “Usone persone”. Mi pensis, ke la ideo meti parentezon (ja iom evitindan, sed tute pravigeblan, en normala skribita teksto) en dialogon estas kurioza ideo, sed la inventaĵo citi plenan dialogon, kun ĉiuj ekstertemaĵoj kaj parolaj stumblaĵoj, kadre de alia dialogo estas por mi iom tro.
Mi dirus, ke la lingvaĵo samtempe iagrade savas la romanon, ĉar la vortprovizo …
Unu stelo estas tro alta takso por tiu verko.
Mi pensas, ke la plej gravajn malsanojn de tiu romano jam diagnozis Sten Johanson en sia recenzo: www.literaturo.esperanto.net/roman/libr/murdesprec.html
Mi tamen ŝatus aldoni kelkajn problemojn, kiujn mi rimarkis. Temas ĉefe pri la malverŝajneco ne nur de la faktaj kio-oj, sed ankaŭ de la faktaj kiel-oj. Same kiel la intrigo sugestas, ke la aŭtoro neniam ĉeestis enketon pri murdo (kio ja estas bona afero), la dialogoj sugestas, ke li neniam babilis kun homoj. Liaj roluloj parolas pri ĉiutagaĵoj pli komplikece ol profesoroj pri Ŝekspiro en “Usone persone”. Mi pensis, ke la ideo meti parentezon (ja iom evitindan, sed tute pravigeblan, en normala skribita teksto) en dialogon estas kurioza ideo, sed la inventaĵo citi plenan dialogon, kun ĉiuj ekstertemaĵoj kaj parolaj stumblaĵoj, kadre de alia dialogo estas por mi iom tro.
Mi dirus, ke la lingvaĵo samtempe iagrade savas la romanon, ĉar la vortprovizo estas efektive riĉa, sed mi konstatis, ke en pluraj okazoj mi bezonis rapidan “retrotradukon” en la francan por kompreni, kion celis la aŭtoro. Tiu tekniko estas tamen danĝera, ĉar ĝi malkaŝas interalie, ke la ĉefrolulo Hammerkopf efektive estas martelkapulo.
La romano publikiĝis en 1988, kaj ĝi klare estis stiligita por memorigi pri la antaŭaj tempoj, do mi ne vere rajtas riproĉi tion al la aŭtoro, sed… la mondo prezentita en la libro estas tiel, hm, eksmoda, ke mi ĝojas pro tio, ke mi naskiĝis en la posta jardeko.
Tamen mi devas fine aprezi, ke pro la malverŝajneco la romano fariĝas multe pli interesa. Normale en krimromano mi sekvus la intrigon – en tiu ĉi romano mi kun granda intereso sekvis, kiel nelogikajn paŝojn faras la roluloj. Dum la legado mi plurfoje pensis, ke la romano ege bezonintus redaktoron – bonan, aŭ nur ajnan – sed redakt(or)ado pli intervena ol sola korekto de tajperaroj forigus tiun ĥaosan kvaliton de la libro. Do, eble tamen ni ĝoju pro la manko de redaktoro. Tiel almenaŭ por la pura ĝuo de ĥaoso mi povas rekomendi la libron.
Certe unu el la plej malbonaj (literature) libroj, kiujn mi legis en mia vivo. Mi bezonas iom da ripozo por povi digesti ĝin. Vaŭ.
![Pélagie-la-Charrette. (French language, 1981, [Librairie Générale Française])](/images/thumbnails/covers/c95fa1ef-c4c7-4a66-be2f-b91df92edc15/b5703bd0ea697914a44c26cc95dc03fb.webp)
Post pli ol monato sen legado (pro novaj cirkonstancoj de mia profesia vivo) mi finfine sukcesis komenci ion novan. Tiu ĉi libro estis en la unua pozicio de mia legolisto jam antaŭe, sed mi timas, ke ĝi eble estos tre malfacila – kaj laŭ temo, kaj laŭ lingvaĵo.
Iu bonega podkasto rekomendis tiun libron.
Można streścić tę książkę za pomocą liczb: Prawie 14 milionów ludzi w Polsce jest wykluczonych …
Mi ne memoras, kiam laste mi legis tiel malbonan libron. Ĝi traktas la tre gravan temon de publika transporto kaj transporta ekskludo en Pollando. Pro la temo ĝi ricevas du stelojn de mim. Tamen mi sentas, ke la prezento estas tiel ĥaosa, ke ne eblas ekscii ion ajn utilan el la libro. Se mi antaŭe ne sciintus pri la afero el aliaj libroj (kaj ve, ekzistas pli bonaj libroj ĝuste pri tiu temo, kelkaj estas eĉ citataj en tiu ĉi), mi nenion lernus de tiu ĉi.
Sed nu, foje oni devas legi malbonan libron por poste kapabli aprezi la bonajn.
Hazarde trovita en biblioteko libro pri mastrumado – ĉefe pri mastrumado de homoj. Kvankam mi neniam emis engaĝiĝi en mastrumadon en la komerca kadro, mi pensas, ke la libro bele priskribas la defiojn tiel, ke ankaŭ la mastrumatoj povas profiti el ĝi. La aŭtoroj, tute malsimilaj al mi laŭ sperto kaj aĝo, prezentas tre homan aliron al mastrumado kaj montras, kiel kelko da funkciantaj mitoj povas malbonfartigi entreprenojn kaj organizaĵojn.
