Recenzoj kaj komentoj

Mi donas 2 stelojn ĉefe pro la esperanta versio kaj ne nepre pro la rakonto mem. Mi aĉetis ĉi tiun libron dum franca kongreso pro kaprico ĉar ĝi estas belaspekta. Tamen post kiam mi legis ĝin mi jam bedaŭris. Estas vere domaĝe ĉar devus esti multe da laboro traduki kaj prepari la esperantan version de la libro, sed fine estas tro da tajperaroj kaj strangaj francecaj tradukeroj kiuj malhelpas la legadon. Jam la titolo ŝajnas al mi laŭvorta traduko de la franca titolo kiu ne vere havas sencon en esperanto. En esperanto ne eblas distingi inter «tous les super-héros» kaj «tous super-héros» sen aldoni verbon, do «ĉiuj super herooj» ŝajnas kvazaŭ ĝi estos listo de ĉiuj konataj superherooj, kaj ne ke ĉiuj estas superherooj. Mi kopiis la priskribon sur la dorso al BookWyrm kaj vi povas vidi ke ĝi estas plena je tajperaroj. Estas frazo kiu ne finiĝas, «sniaj», «fultbalan» etc. Estas multaj similaj strangaj tajperaroj en la teksto ene de la libro. Ekzemple estas unu persono kiu kelkfoje nomiĝas «Ŭalid» kaj kelkfoje «Walid». En unu parolveziko iu diras «Ha, amuze! li simias al mia kuzo Romin». Mi supozas ke tio devus esti similas. Bone, tio estas nur eta eraro, sed ĝuste en tiu okazo la rezulta vorto estas iom ofenda.

Mi ankaŭ ne vere scias kiujn homojn la libro celas. Mi supozas ke la originalo estas por instrui la gravecon de egaleco kaj solidareco al infanoj. Tamen la traduko kaj la rakonto mem estas tiel francaj ke mi ne vere certas ĉu alilandano povus kompreni ĝin. Do kial traduki ĝin al la internacia lingvo? Ĉu ĝi estas por francaj infanoj kiuj denaske parolas esperanton? Kiom da ili ekzistas? Aŭ ĉu la vera celo simple estas produkti belaspektan libron por havi sur budoj kaj montri al neesperantistoj sen atendi ke iu iam legos ĝin? Eble se tio estas la sola celo ĝi ja estas sukceso.

Mi mendis ĉi tiun libron ĉar mi aŭskultis la venkintan novelon ĉe la podkasto de Bobelarto kaj ĝi tiom plaĉis al mi ke mi volis legi la aliajn rakontojn. Kiam mi unue aŭdis pri la konkurso de INK mi devas diri ke la elektita temo pri kovimo ne multe inspiris min. La pandemio estas en la tro proksima historio aŭ vere ankoraŭ okazas, kaj ĝi estas deprima temo kun pensoj pri malsano kaj morto. Mi jam aŭdis sufiĉe pri ĝi dum la lastaj jaroj kaj preferus legi pri alia temo. Eble post jardeko la libro estos interesa kiel historia atesto pri la spertoj de individuaj esperantistoj de la epoko, sed ĝuste nun estas tro frue laŭ mi.

Mi pensas ke la gajninta rakonto de Jorge Rafael Nogueras estis plaĉa ĝuste ĉar ĝi evitis la evidentajn kaj malfeliĉajn flankojn de la temo kaj anstataŭe estas ĉarma rakonto pri amo kun amuza surprizo je la fino. Ĝi verŝajne estas la plej fikcieca novelo en la libro. Kelkaj aliaj noveloj ŝajnas tro faktaj kaj estas kiel raporto pri malfeliĉaj okazaĵoj anstataŭ verko de fikcio.

Tamen mi ekzemple ŝatis la rakonton de James Bridge pri la sekreta recepto. Ankaŭ ĝi ja parolas pri morto, sed ne rekte. Anstataŭe estas multe pli homa rakonto kun emocioj post ies morto, kaj tiel estas pli facile kunsenti kun la roluloj kaj la rakonto lasas pli fortan impreson.

Eble la libro estas ĉefe utila por kolekti la novelojn de la konkurso por tiuj kiuj interesiĝas pri la rezultoj. Kaj verŝajne la eblo havi sian verkaĵon en presita libro estas bona instigilo por konvinki pli da homoj partopreni en la konkurso kaj tiel instigi pli da verkado en esperanto. Do tiusence ĝi estas sukcesa libro. Tamen kiel sendependa verko por homoj kiuj ne sekvis la konkurson, mi opinias ke la kvalito de la noveloj estas tro diversa, kaj la suma rezulto ne estas sufiĉe interesa libro por la legantoj, malgraŭ la kelkaj juvelaj verkoj en ĝi.